“The Very Hungry Caterpillar”

WAŻNE!

Warto przeczytać: What-s-the-Difference-Chrysalis-Vs-Cocoon, by poznać różnicę między “cocoon” a “chrysalis” i prawidłowo nazwać odpowiednie etapy życia motyla.

Poniżej znajdziesz przygotowane przeze mnie scenariusze zajęć i materiały.

W scenariuszach zawarłam moje propozycje na to, jak można zabrać się za pracę z tym opowiadaniem, uwzględniające poniższy plan działania:

1. Książkę wprowadzam zazwyczaj w okresie około/ po Wielkanocy oraz po moich, prowadzonych na przełomie marca i kwietnia, zajęciach o tematyce wiosennej.
2. Utwór wykorzystuję w pierwszej kolejności do przygotowania lekcji CLIL-owych na temat cyklu życia motyla. Takie zajęcia przeprowadzam w grupach mieszanych lub w grupach 4+.
3. Podczas prezentacji opowiadania, początkowo skupiam się na tym, by moi uczniowie zrozumieli je jako ciąg zdarzeń od momentu pojawienia się jajeczka do przekształcenia się gąsienicy w motyla, gdzie pojawiają się kolejne charakterystyczne dla rozwoju motyla etapy.
4. Dopiero później, gdy pracujemy z tą książką już którąś lekcję, zwracam większą uwagę uczniów na to, co gąsienica zjada w poszczególne dni tygodnia, by gładko przejść do kolejnego zaplanowanego tematu, czyli jedzenia, które w moim programie pojawia się także na wiosnę.
5. Wyciągam z książki słowa, które wydają mi się być najbardziej w tym kontekście przydatne. Ich liczbę dopasowuję do możliwości danej grupy.

Poniżej znajdziesz nagranie webinaru poprowadzonego przez Kasię Duszę:

Materiały od Kasi [Pobierz je i zachowaj u siebie na dysku :).]

ZAPOZNAJ SIĘ ZE SCENARIUSZAMI ZAJĘĆ PRZYGOTOWANYMI PRZEZ KASIĘ:

Lesson 1.

Wpis do dziennika: The Very Hungry Caterpillar – food I.

Czas trwania zajęć: 30 minut

Grupa:  5 latki

CELE OGÓLNE:

• rozwijanie umiejętności językowych
• kształcenie poprawnej wymowy
• ćwiczenie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej
• zachęcanie do powtarzania prostych zwrotów
• motywowanie uczniów do aktywnego udziału w zajęciach

CELE SZCZEGÓŁOWE:

• uczniowie zadają pytania o imię i samopoczucie oraz odpowiednio na nie reagują i formułują odpowiedzi
• uczniowie podejmują próbę aktywnego wykorzystania słownictwa związanego z emocjami
• uczniowie powtarzają i rozpoznają słownictwo związane z jedzeniem
• uczniowie podejmują próbę wspólnego nazywania słownictwa związanego z jedzeniem  

Do przygotowania:

• głośnik
• pacynka
• książkę TVHC E. Carle
• białe talerzyki, na których narysujesz obrazki z jedzeniem, a w ich środku wytniesz dziury takiej wielkości, żeby w miarę swobodnie dało się włożyć w nie rękę aż po nadgarstek
• zieloną skarpetkę z przyklejonymi oczami googly eyes
• (opcjonalnie) flashcards z emocjami

Przebieg zajęć:

1. Hello song [2 min.] 

Zaśpiewajcie z dziećmi Waszą rutynową piosenkę na powitanie wraz z Waszą zwyczajową gestykulacją.

2. Przywitanie z pacynką [3 min.]

Przywitaj się z pacynką, przedstaw się jej: “Hello, I am (…)” i podaj ją dziecku obok Ciebie, zachęcając, by też się jej przedstawiło – “What’s your name?”. W razie potrzeby możesz pomóc, rozpoczynając za ucznia zdanie: “I am…”. Później instruuj dzieci słownie oraz gestem, by podawały pacynkę kolejnej osobie – “Next”, “Pass it to your friend”. W ten sposób wszystkie dzieci witają się z pacynką, mówiąc swoje imię i, jeśli już to potrafią, pytając osobę obok jak się nazywa.

3. How are you? [2 min.]

Zapytaj osobę po Twojej prawej lub lewej stronie: “How are you?” i zachęć, by zapytała o to kolegę lub koleżankę obok. W ten sposób wszystkie dzieci zadają sobie to pytanie po kolei w kole, aż wróci ono do Ciebie i odpowiesz na nie jako ostatnia.

PS Jeżeli Twoja grupa jeszcze nie zna dobrze emocji, rozłóż kilka podstawowych flashcards, np. happy, sad, hungry i sleepy na podłodze rewersem do góry. Wspólnie odkrywajcie je nazywając te słówka za pomocą gestów. Dopiero potem pytaj dzieci o ich samopoczucie, w razie potrzeby podpowiadając słownie oraz z pomocą gestów: “How are you? Happy? Sad? Sleepy? Hungry?”.

TIP – DUŻE GRUPY:

Jeśli prowadzisz zajęcia w większych grupach, możesz lekko zmodyfikować tę aktywność. Pokaż dzieciom piłkę i kulnij ją do jednego z nich zadając pytanie: “How are you?”. Kiedy odpowie, zachęć je do kulnięcia piłki do wybranego kolegi lub koleżanki i zadania tego samego pytania. Po kilku takich powtórzeniach, zakończ ćwiczenie.

4.  Prezentacja książki [4 min.]

Przeczytaj z dziećmi książkę ponownie. Zapewne dziś w grupie jest ktoś, kogo nie było na ostatnich zajęciach, więc warto wprowadzić takie dzieci w temat. Powiedz dzieciom, że osoby, które już znają historię będą pomagać Ci ją czytać. Czytając rób miejsce, by dzieci dopowiadały słowa, np. czytając, powiedz: but he was stil… i pogładź się po brzuchu, by dzieci powiedziały hungry.

5. Rozszerzenie słownictwa [6 min.]

Połóż na dywanie talerzyki z obrazkami na stosiku, odwrócone do góry nogami. Wybieraj ochotników, którzy będą odwracać po jednym talerzyku (zupełnie jak tradycyjne flashcards). Nazywajcie słówka wspierając się gestami. Pamiętajcie, by każde z nich dryllować dla jego utrwalenia. 

6. Sit down for the leaf!  [3 min.]

Poproś dzieci, żeby stanęły przy ścianie. Powiedz im, że jeśli zobaczą liść, mają usiąść: if you see the leaf, sit down! Przećwiczcie to – pokaż im listek, by usiedli. Zrób to kilka razy, żeby każdy załapał zasady zabawy. Następnie pokazuj dzieciom różne talerzyki – powtarzajcie nazwy tego, co widzicie wspierając się gestami. Kiedy pokażesz liść – szybko siadają.

TIP: Starsze dzieci lubią grać “na odpadanki”. Możesz spróbować tej wersji gry. Próbowałam jej w wielu moich grupach i, o dziwo, wychodzi bardzo fajnie. 🙂 Sekret tkwi w tym, że ci którzy odpadają (osoby, które usiadły na widok liścia jako ostatnie lub pomyliły się i usiadły gdy pokazałaś coś innego niż listek), stają się Twoimi pomocnikami. Poproś ich, żeby obserwowali uważnie – watch very carefully! – i jeśli Ty nie zauważysz, kto usiadł ostatni, to poprosisz ich o pomoc. Dzięki temu unikasz rozpraszania się osób, które odpadły. Dzieci traktują tego typu misje bardzo poważnie. 🙂

7. A very hungry caterpillar [6 min.]

Rozłóż na podłodze talerzyki i załóż na rękę skarpetkową gąsieniczkę.

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nieźle radzą sobie ze słówkami i są w stanie nazywać je z małą pomocą:

powiedz dzieciom jako gąsieniczka, że jesteś bardzo głodna i prosisz o nakarmienie. Ich zadaniem będzie nakładać Ci dowolne talerzyki na nadgarstek ręki, na której masz założoną skarpetkę. Nie przyjmuj jednak żadnego talerzyka, dopóki grupa nie nazwie widocznego na nim obrazka. W razie potrzeby możesz w tym dzieciom pomagać.

Kiedy dziecko założy Ci obrazek na nadgarstek, wydawaj odgłosy jedzenia i mów albo: Mmmm! I like (np. pie!). Albo: Yucky! I don’t like (np. salami!). 

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nie są jeszcze w stanie samodzielnie nazywać obrazków:

powiedz dzieciom jako gąsieniczka, że jesteś bardzo głodna i prosisz o nakarmienie. Ich zadaniem będzie nakładać Ci nazwane przez Ciebie talerzyki na nadgarstek ręki, na której masz założoną skarpetkę. Nie przyjmuj jednak żadnego talerzyka, dopóki grupa nie powtórzy po Tobie nazwy widocznego na nim obrazka.

Kiedy dziecko założy Ci obrazek na nadgarstek, wydawaj odgłosy jedzenia i mów albo: Mmmm! I like (np. pie!). Albo: Yucky! I don’t like (np. salami!). 

8. Plate tower [4 min.]

Połóż talerzyki na podłodze na stosiku. Wybierz ochotnika, na którego głowie zbudujecie z nich wierzę. Dzięki dziurce w środku, świetnie się do tego nadają. 🙂

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nieźle radzą sobie ze słówkami i są w stanie nazywać je z małą pomocą:

Przedryluj z dziećmi na przykładach, z użyciem odpowiedniej gestykulacji i mimiki zdanka: I like apples! YUMMY! i: I don’t like salami! BLE! 

Wyznaczaj ochotników, którzy będą kolejno kłaść talerzyki na głowie szczęśliwego wybrańca. 🙂 Żeby to zrobić, muszą – z naszą mniejszą lub większą pomocą – stworzyć zdanko z obrazkiem z talerzyka, np. I like plums. albo I don’t like pickles. 

Zabawa kończy się, gdy talerzyki spadną naszemu ochotnikowi z głowy, lub gdy nam się one skończą. Na koniec liczymy, z ilu talerzyków składała się wieża.

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nie są jeszcze w stanie samodzielnie nazywać obrazków:

Wyznaczaj ochotników, którzy będą kolejno kłaść talerzyki na głowie szczęśliwego wybrańca. 🙂 Żeby to zrobić, muszą – z naszą mniejszą lub większą pomocą – nazwać obrazek, który im się trafił. Następnie słówko powtarza cała grupa.

Zabawa kończy się, gdy talerzyki spadną naszemu ochotnikowi z głowy, lub gdy nam się one skończą. Na koniec liczymy, z ilu talerzyków składała się wieża.

9. Pożegnanie

Pożegnaj się z dziećmi tak, jak to zwykle robicie. Moja rymowanka na koniec zajęć brzmi tak:

Bye, bye, bye – butterfly! 

See you later – alligator!

Lesson 2.

Wpis do dziennika: The Very Hungry Caterpillar – food II.

Czas trwania zajęć: 30 minut

Grupa:  5 latki

CELE OGÓLNE:

• rozwijanie umiejętności językowych
• kształcenie poprawnej wymowy
• ćwiczenie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej
• zachęcanie do powtarzania prostych zwrotów
• motywowanie uczniów do aktywnego udziału w zajęciach

CELE SZCZEGÓŁOWE:

• uczniowie zadają pytania o imię i samopoczucie oraz odpowiednio na nie reagują i formułują odpowiedzi
• uczniowie podejmują próbę aktywnego wykorzystania słownictwa związanego z emocjami
• uczniowie nazywają słownictwo związane z jedzeniem
• uczniowie podejmują próbę tworzenia prostych zdań na temat preferencjami związanych z jedzeniem 

Do przygotowania:

• głośnik
• pacynka
• książkę TVHC E. Carle
• białe talerzyki, na których narysujesz obrazki z jedzeniem, a w ich środku wytniesz dziury takiej wielkości, żeby w miarę swobodnie dało się włożyć w nie rękę aż po nadgarstek
• zieloną skarpetkę z przyklejonymi oczami googly eyes

Opcjonalnie:

• flashcards z emocjami
• piłka

Przebieg zajęć:

1. Hello song [2 min.] 

Zaśpiewajcie z dziećmi Waszą rutynową piosenkę na powitanie wraz z Waszą zwyczajową gestykulacją.

2. Przywitanie z pacynką [3 min.]

Przywitaj się z pacynką, przedstaw się jej: “Hello, I am (…)” i podaj ją dziecku obok Ciebie, zachęcając, by też się jej przedstawiło – “What’s your name?”. W razie potrzeby możesz pomóc, rozpoczynając za ucznia zdanie: “I am…”. Później instruuj dzieci słownie oraz gestem, by podawały pacynkę kolejnej osobie – “Next”, “Pass it to your friend”. W ten sposób wszystkie dzieci witają się z pacynką, mówiąc swoje imię i, jeśli już to potrafią, pytając osobę obok jak się nazywa.

3. How are you? [2 min.]

Zapytaj osobę po Twojej prawej lub lewej stronie: “How are you?” i zachęć, by zapytała o to kolegę lub koleżankę obok. W ten sposób wszystkie dzieci zadają sobie to pytanie po kolei w kole, aż wróci ono do Ciebie i odpowiesz na nie jako ostatnia.

PS Jeżeli Twoja grupa jeszcze nie zna dobrze emocji, rozłóż kilka podstawowych flashcards, np. happy, sad, hungry i sleepy na podłodze rewersem do góry. Wspólnie odkrywajcie je nazywając te słówka za pomocą gestów. Dopiero potem pytaj dzieci o ich samopoczucie, w razie potrzeby podpowiadając słownie oraz z pomocą gestów: “How are you? Happy? Sad? Sleepy? Hungry?”.

TIP – DUŻE GRUPY:

Jeśli prowadzisz zajęcia w większych grupach, możesz lekko zmodyfikować tę aktywność. Pokaż dzieciom piłkę i kulnij ją do jednego z nich zadając pytanie: “How are you?”. Kiedy odpowie, zachęć je do kulnięcia piłki do wybranego kolegi lub koleżanki i zadania tego samego pytania. Po kilku takich powtórzeniach, zakończ ćwiczenie.

4.  Prezentacja książki [4 min.]

Przeczytaj z dziećmi książkę ponownie. Zapewne dziś w grupie jest ktoś, kogo nie było na ostatnich zajęciach, więc warto wprowadzić takie dzieci w temat. Powiedz dzieciom, że osoby, które już znają historię będą pomagać Ci ją czytać. Czytając rób miejsce, by dzieci dopowiadały słowa, np. czytając, powiedz: but he was stil… i pogładź się po brzuchu, by dzieci powiedziały hungry.

5. Rozszerzenie słownictwa [6 min.]

Połóż na dywanie talerzyki z obrazkami na stosiku, odwrócone do góry nogami. Wybieraj ochotników, którzy będą odwracać po jednym talerzyku (zupełnie jak tradycyjne flashcards). Nazywajcie słówka wspierając się gestami. Pamiętajcie, by każde z nich dryllować dla jego utrwalenia. 

6. Sit down for the leaf!  [3 min.]

Poproś dzieci, żeby stanęły przy ścianie. Powiedz im, że jeśli zobaczą liść, mają usiąść: if you see the leaf, sit down! Przećwiczcie to – pokaż im listek, by usiedli. Zrób to kilka razy, żeby każdy załapał zasady zabawy. Następnie pokazuj dzieciom różne talerzyki – powtarzajcie nazwy tego, co widzicie wspierając się gestami. Kiedy pokażesz liść – szybko siadają.

TIP: Starsze dzieci lubią grać “na odpadanki”. Możesz spróbować tej wersji gry. Próbowałam jej w wielu moich grupach i, o dziwo, wychodzi bardzo fajnie. 🙂 Sekret tkwi w tym, że ci którzy odpadają (osoby, które usiadły na widok liścia jako ostatnie lub pomyliły się i usiadły gdy pokazałaś coś innego niż listek), stają się Twoimi pomocnikami. Poproś ich, żeby obserwowali uważnie – watch very carefully! – i jeśli Ty nie zauważysz, kto usiadł ostatni, to poprosisz ich o pomoc. Dzięki temu unikasz rozpraszania się osób, które odpadły. Dzieci traktują tego typu misje bardzo poważnie. 🙂

7. A very hungry caterpillar [6 min.]

Rozłóż na podłodze talerzyki i załóż na rękę skarpetkową gąsieniczkę.

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nieźle radzą sobie ze słówkami i są w stanie nazywać je z małą pomocą:

powiedz dzieciom jako gąsieniczka, że jesteś bardzo głodna i prosisz o nakarmienie. Ich zadaniem będzie nakładać Ci dowolne talerzyki na nadgarstek ręki, na której masz założoną skarpetkę. Nie przyjmuj jednak żadnego talerzyka, dopóki grupa nie nazwie widocznego na nim obrazka. W razie potrzeby możesz w tym dzieciom pomagać.

Kiedy dziecko założy Ci obrazek na nadgarstek, wydawaj odgłosy jedzenia i mów albo: Mmmm! I like (np. pie!). Albo: Yucky! I don’t like (np. salami!). 

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nie są jeszcze w stanie samodzielnie nazywać obrazków:

powiedz dzieciom jako gąsieniczka, że jesteś bardzo głodna i prosisz o nakarmienie. Ich zadaniem będzie nakładać Ci nazwane przez Ciebie talerzyki na nadgarstek ręki, na której masz założoną skarpetkę. Nie przyjmuj jednak żadnego talerzyka, dopóki grupa nie powtórzy po Tobie nazwy widocznego na nim obrazka.

Kiedy dziecko założy Ci obrazek na nadgarstek, wydawaj odgłosy jedzenia i mów albo: Mmmm! I like (np. pie!). Albo: Yucky! I don’t like (np. salami!). 

8. Plate tower [4 min.]

Połóż talerzyki na podłodze na stosiku. Wybierz ochotnika, na którego głowie zbudujecie z nich wierzę. Dzięki dziurce w środku, świetnie się do tego nadają. 🙂

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nieźle radzą sobie ze słówkami i są w stanie nazywać je z małą pomocą:

Przedryluj z dziećmi na przykładach, z użyciem odpowiedniej gestykulacji i mimiki zdanka: I like apples! YUMMY! i: I don’t like salami! BLE! 

Wyznaczaj ochotników, którzy będą kolejno kłaść talerzyki na głowie szczęśliwego wybrańca. 🙂 Żeby to zrobić, muszą – z naszą mniejszą lub większą pomocą – stworzyć zdanko z obrazkiem z talerzyka, np. I like plums. albo I don’t like pickles. 

Zabawa kończy się, gdy talerzyki spadną naszemu ochotnikowi z głowy, lub gdy nam się one skończą. Na koniec liczymy, z ilu talerzyków składała się wieża.

Wersja zabawy, kiedy widzisz, że dzieci nie są jeszcze w stanie samodzielnie nazywać obrazków:

Wyznaczaj ochotników, którzy będą kolejno kłaść talerzyki na głowie szczęśliwego wybrańca. 🙂 Żeby to zrobić, muszą – z naszą mniejszą lub większą pomocą – nazwać obrazek, który im się trafił. Następnie słówko powtarza cała grupa.

Zabawa kończy się, gdy talerzyki spadną naszemu ochotnikowi z głowy, lub gdy nam się one skończą. Na koniec liczymy, z ilu talerzyków składała się wieża.

9. Pożegnanie

Pożegnaj się z dziećmi tak, jak to zwykle robicie. Moja rymowanka na koniec zajęć brzmi tak:

Bye, bye, bye – butterfly! 

See you later – alligator!