Prezentowane w tej zakładce scenariusze mają za zadanie ułatwić Ci poprowadzenie zajęć, podczas których wprowadzisz temat “ubrania”. Jeżeli Twoi uczniowie znają już to słownictwo, możesz wykorzystać wybrane aktywności w celu utrwalenia słownictwa.
Autorką scenariuszy jest Kasia Dusza. Na jej stronie znajdziesz wiele świetnych i bezpłatnych inspiracji! Kasię możesz śledzić także na Instagramie: @kasiadusza.angielskidladzieci
Czas trwania zajęć: 30 minut
CELE SZCZEGÓŁOWE:
Przygotuj:
Opcjonalnie:
flashcards z emocjami, piłka
Przed zajęciami:
Przebieg zajęć:
Zaśpiewajcie z dziećmi Waszą rutynową piosenkę na powitanie wraz z Waszą zwyczajową gestykulacją.
Przywitaj się z pacynką, przedstaw się jej: “Hello, I am (…)” i podaj ją dziecku obok Ciebie, zachęcając, by też się jej przedstawiło – “What’s your name?”. W razie potrzeby możesz pomóc, rozpoczynając za ucznia zdanie: “I am…”. Później instruuj dzieci słownie oraz gestem, by podawały pacynkę kolejnej osobie – “Next”, “Pass it to your friend”. W ten sposób wszystkie dzieci witają się z pacynką, mówiąc swoje imię i, jeśli już to potrafią, pytając osobę obok jak się nazywa.
Zapytaj osobę po Twojej prawej lub lewej stronie: “How are you?” i zachęć, by zapytała o to kolegę lub koleżankę obok. W ten sposób wszystkie dzieci zadają sobie to pytanie po kolei w kole, aż wróci ono do Ciebie i odpowiesz na nie jako ostatnia.
PS Jeżeli Twoja grupa jeszcze nie zna dobrze emocji, rozłóż kilka podstawowych flashcards, np. happy, sad, hungry i sleepy na podłodze rewersem do góry. Wspólnie odkrywajcie je nazywając te słówka za pomocą gestów. Dopiero potem pytaj dzieci o ich samopoczucie, w razie potrzeby podpowiadając słownie oraz z pomocą gestów: “How are you? Happy? Sad? Sleepy? Hungry?”.
Jeśli prowadzisz zajęcia w większych grupach, możesz lekko zmodyfikować tę aktywność. Pokaż dzieciom piłkę i kulnij ją do jednego z nich zadając pytanie: “How are you?”. Kiedy odpowie, zachęć je do kulnięcia piłki do wybranego kolegi lub koleżanki i zadania tego samego pytania. Po kilku takich powtórzeniach, zakończ ćwiczenie.
Postaw kosz/torbę/pudełko w środku koła i zapytaj dzieci, co to może być – what is it? Niech spróbują odgadnąć zawartość. Możesz lekko je nakierować sama zgadując, np. Maybe… BANANAS? …no? Well… Then… Maybe an elephant? No? Then what is it? What can it be? Później odkryjcie razem, co jest w środku.
Wcześniej powiedzcie Waszą rymowankę na takie sytuacje. Ja wykorzystuję taką:
One, two three… (uderzamy pięściami w podłogę)
What can it be? (rozkładamy ręce)
Wyznaczaj po jednym ochotniku do wyjmowania flashcards / ubrań. Rozkładajcie je na podłodze i powtarzajcie ich nazwy wprowadzając jednocześnie gesty.
Rozdaj dzieciom packi (zależnie od dynamiki grupy, możesz dać dzieciom od dwóch do nawet 8 pacek). Nazywaj ubrania i wykonuj odpowiednie dla nich gesty, a dzieci niech pacają realia/obrazki, których nazwy usłyszą.
PART I Smelly clothes
Zrób skrzywioną minę, rozejrzyj się i powąchaj powietrze dookoła – What’s that smell? Is that you? – udaj, że wąchasz dzieci – No… What is it? – powąchaj ubrania na podłodze – The jeans? Oh my God! Smelly jeans! The T-shirt…? Oh my God – smelly T-shirt! Podawaj ubrania do powąchania dzieciom, i zachęcaj do powtarzania – Smelly jeans! Smelly socks! Już nawet trzylatki bardzo chętnie powtarzają te zwroty i bardzo lubią tę zabawę. 🙂
Zatkaj nos i powiedz dzieciom (oczywiście po angielsku 🙂 ), że nie wytrzymasz z tymi śmierdzącymi ubraniami – musicie je uprać!
PART II Washing machine
Pokaż dzieciom pralkę (przećwiczcie nazwę washing machine). Wybieraj ochotników by po kolei wkładali do niej wymieniane przez Ciebie rzeczy, a na koniec niech jedno dziecko wciśnie guzik, by ją uruchomić. Wydawaj dźwięki przypominające pranie. Kiedy się ono zakończy, otwórzcie pralkę, wyjmujcie z niej po kolei ubrania i wąchajcie. Wąchaj je jako pierwsza mówiąc: Mmm! Nice! Później pozwól wąchać je wybranym dzieciom lub, jeśli pracujesz w małej grupie – każdemu po kolei i zachęcaj by dzieci powtarzały Twoje zachwyty. 🙂
PART III Washing line
Potem weź do ręki jedno ubranie i powiedz: Oh, no! It’s wet! (dotykaj kolejnych ubrań) – wet T-shirt! Wet jeans! Pozwól dzieciom ich dotknąć i zachęcaj do powtarzania: wet jeans! itd.
Pokaż dzieciom torbę z gadżetami i nią potrząśnij. Pozwól im zgadywać, co może się w niej znajdować. Wspólnie powiedzcie Wasza zwyczajową rymowankę – moja brzmi tak:
One, two, three (uderzamy raz jedną, raz drugą pięścią w podłogę)
– what can it be? (rozkładamy ręce w geście pytania)
Rozciągnij sznurek między dwoma krzesłami i wybieraj ochotników do wieszania prania za pomocą klamerek. Następnie powiedz: Now… It’s windy! i wspólnie dmuchajcie w kierunku linki z ubraniami. Na koniec wspólnie zdejmijcie ubrania i sprawdźcie, czy na pewno są suche!
Rozłóż obrazki/realia na podłodze w rzędzie w kolejności, w której będziesz chciała by dzieci je “ubierały”. Przed zaśpiewaniem piosenki, przećwiczcie to na sucho. Wydawaj polecenia: put on your… np. socks i pokaż dzieciom jakim gestem będziecie to pokazywać – zachęcaj by Cię naśladowały. Następnie możesz wykorzystać tę piosenkę:
lub, jeśli uczycie się innych słówek niż są w niej zawarte, wykonać ją z dziećmi a cappella. 🙂 Śpiewajcie wraz z gestykulacją.
Pożegnaj się z dziećmi tak, jak to zwykle robicie. Moja rymowanka na koniec zajęć brzmi tak:
Bye, bye, bye – butterfly!
See you later – alligator!
Czas trwania zajęć: 30 minut
CELE SZCZEGÓŁOWE:
Przygotuj:
* Pobierz materiały przygotowane przez Kasię: KLIK
Opcjonalnie:
flashcards z emocjami, piłka
Przed zajęciami:
Przebieg zajęć:
Zaśpiewajcie z dziećmi Waszą rutynową piosenkę na powitanie wraz z Waszą zwyczajową gestykulacją.
Przywitaj się z pacynką, przedstaw się jej: “Hello, I am (…)” i podaj ją dziecku obok Ciebie, zachęcając, by też się jej przedstawiło – “What’s your name?”. W razie potrzeby możesz pomóc, rozpoczynając za ucznia zdanie: “I am…”. Później instruuj dzieci słownie oraz gestem, by podawały pacynkę kolejnej osobie – “Next”, “Pass it to your friend”. W ten sposób wszystkie dzieci witają się z pacynką, mówiąc swoje imię i, jeśli już to potrafią, pytając osobę obok jak się nazywa.
Zapytaj osobę po Twojej prawej lub lewej stronie: “How are you?” i zachęć, by zapytała o to kolegę lub koleżankę obok. W ten sposób wszystkie dzieci zadają sobie to pytanie po kolei w kole, aż wróci ono do Ciebie i odpowiesz na nie jako ostatnia.
PS Jeżeli Twoja grupa jeszcze nie zna dobrze emocji, rozłóż kilka podstawowych flashcards, np. happy, sad, hungry i sleepy na podłodze rewersem do góry. Wspólnie odkrywajcie je nazywając te słówka za pomocą gestów. Dopiero potem pytaj dzieci o ich samopoczucie, w razie potrzeby podpowiadając słownie oraz z pomocą gestów: “How are you? Happy? Sad? Sleepy? Hungry?”.
TIP – DUŻE GRUPY
Jeśli prowadzisz zajęcia w większych grupach, możesz lekko zmodyfikować tę aktywność. Pokaż dzieciom piłkę i kulnij ją do jednego z nich zadając pytanie: “How are you?”. Kiedy odpowie, zachęć je do kulnięcia piłki do wybranego kolegi lub koleżanki i zadania tego samego pytania. Po kilku takich powtórzeniach, zakończ ćwiczenie.
Rozłóż flashcards na podłodze. Wybieraj ochotników do odkrywania obrazków i wspólnie nazywajcie słówka wykonując odpowiednie dla nich gesty.
Powiedz dzieciom, by zamknęły oczy i włóż jeden obrazek do pralki. Poproś, by je otworzyły i powiedz: Hey! Something is missing! Policzcie obrazki i powiedz dzieciom, że było ich więcej! Zapytaj: what’s missing? Gdy zgadną, rozejrzyjcie się po sali, czy gdzieś nie widać zaginionego obrazka. Zwróć uwagę dzieci na pralkę, i rzuć podejrzenie na nią. Wybierz ochotnika, który sprawdzi, czy jest tam karta i odłóży obrazek na miejsce. Zagrajcie jeszcze kilka razy – za każdym razem okazuj oburzenie zachowaniem pralki – oh, no! Washing machine! Again!?. 🙂 Zostaw obrazki na podłodze dla następnej aktywności.
Zaśpiewajcie piosenkę Put On Your… z poprzednich zajęć wraz z gestykulacją. Pomagajcie sobie flashcards.
TIP
Twoich uczniów rozpiera energia? Zaśpiewajcie tę piosenkę na stojąco. Zróbcie to a cappella – raz śpiewajcie wolniej, raz szybciej, raz cicho, raz głośno, niskim, wysokim głosem, z zatkniętym nosem itd. 🙂
Pokaż dzieciom torbę i powiedz, że coś w niej masz. Zrób wokół tego trochę szumu.
Wspólnie powiedzcie Waszą rymowankę, której zwykle używacie do odkrywania
nieznanego. 🙂 Moja brzmi tak:
One, two, three (uderzamy raz jedną, raz drugą pięścią w podłogę)
– what can it be? (rozkładamy ręce w geście pytania)
Wyjmij wskaźnik i wskaż jeden z obrazków mówiąc – put on your np. socks! Udajcie
razem gest ubierania skarpetek. Wybieraj ochotników, którzy będą przejmować
wskaźnik i podejmować próbę wydawania polecenia – w razie potrzeby pomagaj im w tym zadaniu. Reszta dzieci reaguje i udaje ubieranie odpowiednich rzeczy.
Pokaż dzieciom torbę z gadżetami. Potrząśnij nią i zapytaj dzieci, co to może być. Pozwól im zgadywać. Później powiedzcie razem Waszą zwyczajową rymowankę. Przypominam moją:
One, two, three (uderzamy raz jedną, raz drugą pięścią w podłogę), what can it be? (rozkładamy ręce w geście pytania)
Wyjmij z torby klamerki i karty dołączone do scenariusza (rewersem do góry). Powiedz dzieciom, że na obrazkach znajdą się zwierzątka, którym chyba jest trochę zimno i chcą założyć na siebie jakieś ubrania. Zrób to po angielsku – nie zapomnij o gestykulacji, by mieć pewność, że dzieci Cię zrozumiały.
Odkrywajcie kolejno obrazki i przyczepiajcie klamerki na odpowiednich ubraniach. Jeśli Twoi uczniowie znają już zwierzątka, być może będą znali niektóre z tych, które mają przed sobą – pozwól im spróbować je nazwać.
TIP
Jeśli uczysz starsze dzieci – 5/6 latki, pozwól im zgadywać, jakich ubrań potrzebują zwierzątka. Przeczytaj im tekst z pierwszej karty i zwróć uwagę na to, że słówka się rymują. Na przykład: We’re llamas. We want pyjamas! Llamas-pyjamas! Później, czytaj tylko część tekstu, na przykład: I’m a kitten. I want a… (tutaj dzieci próbują zgadnąć o jakie słówko chodzi – jeśli im się to nie udaje, pomóż im i zestaw nazwę zwierzęcia z ubraniami: kitten – pyjamas? Kitten – shoes? Kitten – mitten?).
Ułóż karty obrazkowe w kole tak, by ich liczba była co najmniej równa ilości dzieci. Poproś uczniów by stanęli wokół nich. Wytłumacz im, że będziecie teraz wirować z ubraniami w pralce (wskaż na Waszą pralkę i pokaż wirowanie gestami) i powiedz: START! Zacznij biec razem z dziećmi wokół koła, by wiedziały, w którą stronę się poruszać. Powiedz: STOP! Każde dziecko musi teraz zatrzymać się przy jednym obrazku (pierwsza runda jest pokazowa, zachęć dzieci do stawania przy obrazkach – jeśli ktoś zatrzymał się w jakiś dziwny sposób i nie ma dla siebie obrazka, to musi znaleźć pierwszy z brzegu wolny flashcard). Jeśli uczysz małą grupę – pytaj dzieci po kolei o nazwę obrazka, przy którym się zatrzymały. Jeśli Twoja grupa jest duża, możesz zrobić to na wyrywki i zapytać tylko kilka osób. Powtórzcie tę zabawę kilka razy.
Powiedz dzieciom, że powiesz im teraz o jednej osobie, a ich zadaniem będzie
zgadnąć kto to może być. Wybierz spośród dzieci jedną osobę, której stylizacja nie powtarza się pośród dzieci i opisz jej ubrania, np.: This person is wearing A BLUE T-SHIRT, BLACK JEANS and RED SOCKS. Who is it? Maybe Hania? Maybe Gabrysie? Who can it be? Pozwól dzieciom zgadnąć, w razie potrzeby możesz lekko je naprowadzać. Powtórzcie tę zabawę kilka razy.
Pożegnaj się z dziećmi tak, jak to zwykle robicie. Moja rymowanka na koniec zajęć brzmi tak:
Bye, bye, bye – butterfly!
See you later – alligator!